PeKiN reż. Agata Biziuk Teatr Żydowski, próba medialna

Pałac Kultury i Nauki od ponad sześćdziesięciu lat jest świadkiem i uczestnikiem historii. „Podarunek od Stalina” jednych fascynuje, innych zraża, jest jednak popkulturowym symbolem Warszawy. Pałac daje schronienie wielu instytucjom, jest też ważnym miejscem spotkań warszawiaków i przyjezdnych.

Spektakl „PeKiN” opowiada historię budynku, a zarazem historię Polski w szerokim kontekście – socjologicznym, estetycznym, emocjonalnym. Ten spektakl to wycieczka w czasie i przestrzeni, w której przewodnikiem jest Wiatr Historii, a eksponatami – ludzie, rzeźby i duchy. To opowieść o postawie wobec komunizmu i transformacji, o lękach i kompleksach, spełnionych i niespełnionych marzeniach, a także o tym, że stosunki polsko-żydowskie stanowią istotny element naszej zbiorowej tożsamości.

Twórcy:
Tekst i reżyseria – Agata Biziuk

Scenografia – Ľudmila Bubánová

Muzyka – Natasza Topor

Ruch sceniczny – Anna Sawicka-Hodun

Reżyseria światła – Maciej Iwańczyk

Obsada:
Daniel „Czacza” Antoniewicz, Paulina Moś, Helena Radzikowska, Paweł Rutkowski, Monika Soszka, Mateusz Trzmiel

W trakcie próby medialnej reżyserka i autorka tekstów Agata Biziuk powiedziała:
„ Z pomysłem na spektakl zgłosił się do mnie zespół Teatru Papahemy. Wcześniej mieliśmy okazję pracować nad biografiami a był to spektakl „Skłodowska. Radium Girl”. Tym razem przyszli ze śmiałym pomysłem zrobienia biografii Pałacu Kultury. Wydało mnie się to szalenie ciekawe.
Oczywiście były momenty kiedy sam temat mnie przerastał, ponieważ wielowątkowość historii pałacu, który jest nie tylko budynkiem z jego historią, ale jest on również historią transformacji, historią kamienic, które zostały zburzone, historią domu Korczaka… Stworzenie spektaklu jest tak naprawdę wystawieniem tablicy pamięci. Mnogość wątków postanowiłam zamknąć w takiej formie patchworkowej. Jest i śmiesznie i strasznie. Są tu etiudy skłaniające do refleksji. Jest to sławne przemówienie antysemickie z roku 1968 roku. Jest Warszawa bankietowa w której Pałac Kultury święci swoje tryumfy, clubbing z Bierutem, koncert Micka Jaggera, pojawiająca się tam Marlene Dietrich. Glamour, które miało Warszawę porwać, zawstydzić i sprawić, że troszeczkę można zapomnieć o problemach życia w tych przykrych czasach. Duchy Korczaka też się pojawiają, rozmawiają z młodzieżą na terenie basenu pałacowego.
Przy wsparciu zespołu Teatru Papahema oraz aktorów Teatru Żydowskiego udało nam się uchwycić fenomen pałacu jak taki kamień opalizujący, ponieważ pokazujemy ten pałac z wielu stron. Ponieważ pałac jest kobietą, jest osobą, jest budynkiem, jest zjawiskiem to wzbudza kontrowersje. Kolejne etiudy są nowymi opowieściami. Największym dla nas zadaniem było było powiązanie etiud w jedną wspólną historię. Mam nadzieję, że to się udało, że ten statek dopływa do takiego portu refleksji na temat tego czym jest pamięć naszego narodu, czym jest pamięć miejsca.”

Teatr PAPAHEMA został założony w 2014 roku przez czworo ówczesnych studentów roku dyplomowego Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej, których połączyły podobny gust i poczucie humoru. Młodzi aktorzy od kilku lat z powodzeniem łączą klasykę ze współczesną wrażliwością, środki teatru aktorskiego z bogactwem języka teatru formy, żart i dystans z poważną refleksją na temat otaczającej rzeczywistości. Od maja 2014 roku Teatr działa jako Fundacja. PAPAHEMA regularnie prezentuje swoje przedstawienia w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, Teatrze WARSawy oraz Teatrze Miejskim w Gliwicach, współpracuje również z Teatrem Polonia, Teatrem Montownia i Teatrem Żydowskim im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie. Teatr tworzą Paulina Moś, Helena Radzikowska, Paweł Rutkowski i Mateusz Trzmiel. Twórcy chętnie jednak współpracują z innymi artystami – reżyserami, scenografami, kompozytorami i aktorami. Dotychczas Teatr PAPAHEMA zrealizował dziesięć spektakli i zdobywał nagrody festiwalowe za spektakle: „Skłodowska. Radium Girl”, ”Poskromienie złośnicy” i „Macbett”.