„Człowiek z La Manchy” to broadwayowski hit, który na Scenie im. G. Holoubka wyreżyseruje Anna Wieczur-Bluszcz. W roli Don Kichota zobaczymy Modesta Rucińskiego, jego wiernego Sancho Pansę zagra Krzysztof Szczepaniak, a ukochaną Anna Gajewska. Kierownictwo muzyczne objął Adam Sztaba, za scenografię i kostiumy odpowiada Ewa Gdowiok.
„Człowiek z La Manchy” to piękna i ponadczasowa opowieść o sile słowa, która przemienia marzenia w rzeczywistość. Czy szaleńcem jest ten, który walczy z wiatrakami i pragnie naprawiać krzywdy, czy ten, który uznaje świat za niezmienny i oczywisty? W historii o nieustraszonym Don Kichocie sprawy głębokie i dotkliwe stykają się z rubasznością i dowcipem, a czułość przeplata się z brutalnością. „Człowiek z La Manchy” to pełen rozmachu musical zainspirowany powieścią Miguela de Cervantesa, nie zabraknie w nim historii miłosnej, wartkich dialogów i dużej dawki humoru. Zobaczcie co dzieje się, gdy odpowiednio użyte słowa zyskują prawdziwą moc!
PODRÓŻE DON KICHOTA
„…Każdy bez trudu odnajduje w sobie coś z Don Kichota. Kto przynajmniej czasami nie ma dosyć szarej codzienności, dennego rytuału pracy, powtarzającego się ·schematu rodzinnego życia? Kto nie chciałby wsiąść na Rosynanta, pocwałować po bezdrożach Kastylii i Andaluzji, kogoś pobić, coś rozwalić, to ukraść, tamto podarować, wyznać komuś miłość, szaleć i robić najgłupsze rzeczy, jakie przychodzą do głowy? Jeśli się zastanowić, Don Kichot ma wiele wspólnego z Tylerem – bohaterem „Fight Clubu” Chucka Palahniuka – uduchowionym menelem i charyzmatycznym terrorystą, który w przemocy i absurdzie odnalazł smak prawdziwego życia. Czy Sancho Pansa, gdy wraca po pierwszej wyprawie ze swym panem, pobity i sponiewierany, nie mówi do żony: ,,niech ci będzie wiadomo, że nie ma nic milszego w świecie, jak być koniuszym u błędnego rycerza, który goni za przygodami”?
O barwnym życiorysie Cervantesa mówi się równie dużo jak o jego twórczości. ,,Kiepski żołnierz, kiepski poeta, kiepski dramaturg i kiepski urzędnik” – pisał o nim Nabokov w swoich „Wykładach o Don Kichocie”. Rzeczywiście awanturnicze losy hiszpańskiego pisarza były pasmem kłopotów i niepowodzeń. Jako banita uciekał z kraju po udziale w nielegalnym pojedynku, podczas służby w neapolitańskim wojsku wziął udział w wielkiej morskiej bitwie pod Lepanto, w której, jak się zdaje, stracił rękę, przez kilka lat był więziony przez berberyjskich piratów, po powrocie do ojczyzny zaś bezskutecznie usiłował utrzymać się z twórczości literackiej pisząc powieści, wiersze i sztuki teatralne. Wreszcie nie odniósłszy sukcesu dał za wygraną i zatrudnił się jako państwowy urzędnik rekwirujący zboże dla Wielkiej Armady – floty, która miała podbić Wielką Brytanię. Nieprawidłowości w księgach sprowadziły na pisarza kłopoty i ostatecznie wpakowały go do więzienia. Tradycja utrzymuje, że to właśnie podczas pobytu w lochu Cervantes napisał swoje dzieło. Wydany po raz pierwszy w 1605 roku „Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manchy” przyniósł autorowi sławę, ale nie bogactwo. Na skutek niekorzystnej umowy zawartej z drukarzem twórca odsprzedał prawo do druku powieści zrzekając się tym samym wpływów z kolejnych wydań książki. Napisana 10 lat później druga część powieści również okazała się sukcesem, ale Cervantes cieszył się z niego krótko. zmarł w 1616 roku.
Pobyt Cervantesa w więzieniu stał się punktem wyjścia dla Dale Wassermana, librecisty ,,Człowieka z La Manchy” opartego na jego wcześniejszym dramacie „Ja, Don Kichote”. Wystawiony po raz pierwszy w 1965 r.oku w Goodspeed Opera House w Connecticut w Stanach Zjednoczonych musical został następnie przeniesiony na Off-Broadway do ANTA Washington Square Theatre, a rok później zdobył Tony Award for Best Musical – nagrodę dla najlepszej premiery musicalowej sezonu. Od tego czasu ‚Broadway wystawił cztery kolejne inscenizacje utworu, a dziesiątki kolejnych powstawały w teatrach na całym świecie. W paryskiej prapremierze w tytułową rolę wcielił się Jacques Brel, w hollywoodzkiej ekranizacji z 1972 roku Dulcyneę zagrała Sophia Loren…”
napisane przez Dale’a Wassermana
muzyka Mitch Leigh
teksty piosenek Joe Darion
wystawiony po raz pierwszy przez Alberta Marrego
oryginalna produkcja Albert W. Selden i Hal James
reżyseria – Anna Wieczur-Bluszcz
przekład – Antoni Marianowicz, Janusz Minkiewicz
scenografia i kostiumy – Ewa Gdowiok
choreografia – Anna Iberszer
kierownictwo muzyczne – Adam Sztaba
przygotowanie wokalne – Kuba Matuszczyk, Natalia Gaponenenko
coach wokalny – Jacek Laszczkowski
reżyseria świateł – Paulina Góral
multimedia – Tadeusz Nowakowski
II dyrygent, asystent kierownika muzycznego – Patryk Sikora
asystentka reżyserki – Emilia Bilińska
asystentka scenografki – Adrianna Gołębiewska
Obsada:
Modest Ruciński – Cervantes/Alonso Kichana/Don Kichot
Krzysztof Szczepaniak – Służący/Sancho Pansa
Anna Gajewska – Więźniarka/Aldonza/Dulcynea
Tomasz Budyta – Szef/Oberżysta
Mateusz Drężek – Książę/Doktor Carrasco/Rycerz Zwierciadeł
Małgorzata Rożniatowska – Więźniarka/Maria/Gospodyni
Anna Gorajska – Więźniarka/Fermina/Antonia
Zbigniew Dziduch – Kapitan Inkwizycji/Mulnik
Mateusz Weber – Padre
Waldemar Barwiński – Mulnik/Cyrulik
Piotr Balcewicz – Mulnik
Michał Klawiter – Mulnik
Otar Saralidze – Mulnik
Sebastian Skoczeń – Mulnik
Kamil Siegmund – Mulnik
Anna Iberszer (gościnnie) / Anna Szymańczyk – Mauretanka
muzycy:
Jakub Laszuk gitara akustyczna
Tomasz Boruch gitara akustyczna
Gabriela Ziniewicz flet
Wojciech Przyborowski klarnet
Piotr Ziarkiewicz trąbka
Marcin Ołówek trąbka
Andrzej Rękas puzon
