INNI LUDZIE Doroty Masłowskiej reż. Grzegorz Jarzyna
TR Warszawa, Scena ATM
Premiera 15 marca 2019 r.
zdjęcia z próby medialnej
Fot. Tomasz Ostrowski
Scenariusz spektaklu „Inni ludzie” w reżyserii Grzegorza Jarzyny oparty jest na hiphopowym poemacie Doroty Masłowskiej .jednej z najważniejszych polskich pisarek młodego pokolenia, znanej z bestsellerów „Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną” i „Paw królowej” oraz głośnego dramatu „Między nami dobrze jest“, na podstawie którego w 2009 roku w TR Warszawa powstał koprodukowany przez Schaubühne Berlin spektakl w reżyserii Grzegorza Jarzyny.
Nad realizacją „Innych ludzi” pracuje kolektyw, w skład którego wchodzą m. in. aktorzy z zespołu TR Warszawa, kompozytorzy, artyści warszawskiej sceny hip-hopu, graficy, animatorzy, artyści wizualni i twórcy wideo.
Miejscem akcji, a zarazem bohaterem tej miejskiej antyballady jest Warszawa; pogrążona w smogu metropolia, napędzana narkotykami i alkoholem. Miasto, które przyciąga karierowiczów i nieudaczników, artystów i pracowników korporacji, studentów i dealerów, obiecując złudne szczęście i podrabiany sukces. „Inni ludzie” to próba portretu późnego kapitalizmu i problemów przez niego wywołanych: nierówności ekonomicznych i społecznych, frustracji młodego pokolenia, rosnącego nacjonalizmu. To opowieść o dysfunkcjonalnej, podzielonej wspólnocie, którą rozsadzają od środka uprzedzenia i nienawiść.
Czy umiemy przekroczyć klasowe bariery?
Czy jesteśmy w stanie przebić informacyjną bańkę i zrozumieć Innych – tych, którzy myślą inaczej, mają inny system wartości, inny język i gust?
Czy łączy nas coś więcej poza dostępem do Internetu?
GRZEGORZ JARZYNA reżyser spektaklu powiedział:
Mamy tu do czynienia ze zbiorowym bohaterem. Przedstawiona jest reprezentacja miasta Warszawy, ale tak naprawdę dotyczy ona całej Polski. Są ludzie reprezentujący różne warstwy społeczne, różne warstwy ekonomiczne. Warszawa przedstawiona jest jako tygiel postaw, myśli, wizerunków, zmontowanych postprawd i manifestacji takich w jakich te postaci chciałyby być widziane. Co nie znaczy, że są to wizerunki prawdziwe.
Dla mnie język Doroty Masłowskiej jest szalenie inspirujący i na tym zbudowana jest osnowa spektaklu, ale język jest tylko naszą manifestacją zewnętrzną. To co mnie interesuje w tym utworze to to co się kryje pod językiem. Dlaczego te postaci tak mówią? Dlaczego te postaci mają takie a nie inne sytuacje i dlaczego z takimi problemami się spotykają? Uważam, że współcześnie manifestujemy siebie, mówimy do kogoś, ale już nie czekamy na odpowiedź. Słyszymy odpowiedź ale interpretujemy ją tak jak my chcemy ją interpretować. W tych rodzajach fejków jakie uprawiamy w dzisiejszych czasach wypuszczamy wizerunki takie jakie chcemy żeby nas postrzegano. Pozbawione jest to pewnej dawki refleksji na temat tego kim jesteśmy. Kim dla na nas jest ta druga osoba? Widzimy to w scenach spisanych przez Dorotę Masłowską, a wszystkie mają korzenie w diagnozie przeszłości. To co jest tam istotne to zadawane pytania. Skąd my jesteśmy? Z jakich rodzin pochodzimy? Jak się obudowaliśmy naszym majątkiem? Jak weszliśmy w środowisko? Wobec tego się kręcimy. Wysyłamy komunikaty, które chcemy i które łatwiej wysyłać.
Głównym bohaterem jest Kamil Janik, mieszkaniec Warszawy, który mieszka gdzieś na Grochowie. Wszystkie postacie mają coś z nim wspólnego. One wszystkie kręcą się albo loopują, powtarzają schematy, które już nie działają. Ta powtarzalność, ten rodzaj rytmu tworzy coś na podobieństwo przesyconego roztworu przesyconych relacji. Istotne dla mnie jest bezrefleksyjne przedstawienie zdarzeń i pozostawienie widza z refleksjami na czas po spektaklu. Ten spektakl będzie bardzo gęsty, bardzo szybki, bardzo bitujący. To przedstawienie jest wyznacznikiem naszych czasów. Otrzymujemy bardzo dużo informacji ale są one bardzo spreparowane. One wszystkie są zmontowane tak abyśmy uwierzyli w jakąś prawdę. Ale ta prawda jest postprawdą. Oni się stale kręcą a loop założony na nas ciągle trwa. Spektakl też się kończy loopem. Czy on pojedzie na pętlę? Czy on nagra swoje bity? Spektakl kończy się znakiem zapytania. Kręcimy się i co z tego wynika? Gdzie pójdziemy? Czy pójdziemy na pętlę? Czy wyrwiemy się pętli i pójdziemy w akt twórczy gdzie się naprawdę wyrazimy.
Wszystkie postaci cały czas są na scenie, jeśli ich nie widzimy to są stale obok, po to żeby podkreślić tę zbiorowość. Bohater jest zbiorowy. Każda sytuacja, która dotyczy bohatera dotyczy tak samo innych bohaterów. Ci nasi bohaterzy przyglądają się postępowaniu innych bohaterów i pod wpływem tych obserwacji podejmują działania.
Do pracy przy spektaklu zaprosiliśmy bardzo dużo ludzi, bardzo dużo przyjaciół i ludzi, którzy sami się zgłaszali. Ta produkcja różni się od naszych poprzednich produkcji. Wszyscy razem dużą grupą pracujemy. Każdy wrzuca odczucia i pomysły, które selekcjonujemy. Reżyseria jest zbiorową reżyserią, podobnie jak bohaterzy tej powieści są zbiorowymi bohaterami. Nie ma czegoś takiego, że jest jeden kompozytor, jest jeden człowiek od wideo… To jest duży kolektyw ludzi, którzy nad tym wspólnie pracują a każdy jest odpowiedzialny za swoją działkę. Jest na przykład ilustrator, jest człowiek od liternictwa, jest człowiek tylko od zdjęć, jest człowiek od grafiki… To wszystko wrzucamy. Jest grupa osób które na żywo to wszystko montują. Obserwują jaki jest efekt na scenie i przemontowują materiał. Tak samo jest z muzyką. Muzyka jest ciągle tworzona. Wrzucane są bity i produkowane są bity przez hip hopowców związanych z firmą Prosto. Są też kompozytorzy z którymi pracowałem stricte teatralnie.
INNI LUDZIE
reż. Grzegorz Jarzyna
tekst: Dorota Masłowska
reżyseria, adaptacja, scenografia: Grzegorz Jarzyna
kostiumy i charakteryzacja: Anna Axer-Fijałkowska
reżyseria świateł: Aleksandr Prowaliński
choreografia: Paulina Przestrzelska
kompozytorzy muzyki: Piotr Kurek, Krzysztof Kaliski
MC: RAS – Arek Sitarz
oprawa muzyczna i wideo, bity: Michał DJ B Olszański
bity: Bartek Kruczyński
opracowanie muzyczne: Maciej Szymborski
grafika: Adrien Cognac
montażyści: Adrien Cognac, Piotr Czarnecki, Krzysztof Fischer, Wiktor Zmysłowski, Aleksandra Żwan
animacje: Julia Nędzyńska
liternictwo: Luka Rayski
ilustracje: Maciej Chorąży
operator kamery: Radek Ładczuk
montaż dźwięku: Jerzy Szelewicz
asystentka reżysera: Katarzyna Gawryś
asystentka kostiumografki: Olga Mazur
asystenci kostiumografki przy realizacji teledysku: Marta Piotrowska, Janek Zagdański
inspicjent: Wojciech Sobolewski
kierowniczka produkcji: Karolina Pająk
współpraca produkcyjna: Magda Igielska
OBSADA:
Marcin Czarnik, Natalia Kalita, Magdalena Kuta, Rafał Maćkowiak, Maria Maj, Agnieszka Podsiadlik, Aleksandra Popławska, Tomasz Tyndyk, Adam Woronowicz, Yacine Zmit, Agnieszka Żulewska oraz Michał DJ B Olszański
głosu użyczyli:
Krystyna Czubówna, Michał Nogaś, Jerzy Sosnowski
obsada projekcji wideo:
Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Cezary Kosiński, Lech Łotocki, Sebastian Pawlak, Paweł Smagała
