„DIABŁY” w reżyserii Agnieszki Błońskiej

Premiera 7 grudnia 2019. Teatr Powszechny w Warszawie

Przed premierą rozmawiałem z Joanną Wichowską, która przygotowała scenariusz i dramaturgię spektaklu

Tomasz Ostrowski: Jaka jest rola mężczyzny w spektaklu? Jeden mężczyzna wśród wielu kobiet.

Joanna Wichowska: Z jednej strony trochę chcemy rozmyć ten sztywny podział na płcie biologiczne a z drugiej wykorzystać go w ironiczny sposób. Jeśli myśleć o materiale wyjściowym to jest tam Matka Joanna, siostry zakonne i ksiądz. Tylko na początku spektaklu będziemy używać tej formuły zapisanej u Iwaszkiewicza a potem tworzymy świat, w którym to jakie mamy genitalia tak bardzo nas nie definiuje. Na scenie będą przeciwstawione te dwa światy: męski i kobiecy. Dlatego mamy na scenie sześć aktorek i jednego aktora. Gdy to przeciwstawienie będzie obecne i ten konflikt jakoś pokazany to raczej w ironicznej formie i autoironiczny sposób. U nas na scenie walki płci nie ma. Ona odbywa się poza sceną.

Sześć Joann w jednym miejscu?

Taki jest punkt wyjścia. Niewiele tak naprawdę korzystamy z tekstu zawartego w utworze Iwaszkiewicza. Korzystamy z niego na tyle, na ile może on odnosić się do współczesności. Jak może on komentować sytuację opresji, której u niego doznaje kobieta i mniszki, a we współczesnym świecie najróżniejsze kobiety i najróżniejsi „odmieńcy”, ci którzy się w tej narzuconej normie nie mieszczą.

Zapewne podjęte tematy w tej inscenizacji mogą być uznane za kontrowersyjne, obrazoburcze.

Właśnie nie wiem czy tak będzie. Może my same w tym momencie nie jesteśmy pewne co rzeczywiście jest obrazoburcze a co się zrobiło obrazoburcze dlatego że ciągle słyszymy o kolejnych zakazach i inwazjach, zarazach. Coraz więcej rzeczy staje się obrazoburcze. Być może ten spektakl będzie próbą sprawdzenia na ile jeszcze jesteśmy w normalności, a na ile musimy włączać autocenzurę, albo bać się, albo nie móc czegoś dostrzec. Dla mnie to jest ważne i pół żartem powiem, że jest to dla mnie spektakl edukacyjny, bo my sami w procesie twórczym dowiedzieliśmy się bardzo dużo na temat kobiecej seksualności, cielesności, które są tematem spektaklu. I chcemy tą wiedzą się podzielić. Ta scena jest miejscem, gdzie można mówić o rzeczach, o których zabrania się nam mówić w innych miejscach. Bo zabrania nam się mówić o edukacji seksualnej. Spektakl jest od osiemnastu lat, chociaż ja osobiście myślę, że ta wiedza powinna być dostępna od szesnastu, czy piętnastu lat. W każdym razie będziemy się zajmować tematem cielesności, seksualności i konkretnie przyjemności seksualnej kobiet. Nie chodzi nam o to, żeby wszystkich zaszokować. Chcemy przywrócić naturalne proporcje, które gdzieś znikają w naszym świecie. To znaczy, że jest normalne, że mamy ciała, że one mają różne części, że w różny sposób uprawiamy miłość, że z różnymi osobami uprawiamy miłość. Mam nadzieję, że nasz przekaz jakoś przebije się do widowni.

Dziękuję bardzo.

Dziękuję.

 

DIABŁY

Twórcy:
reżyseria: Agnieszka Błońska
scenariusz i dramaturgia: Joanna Wichowska
scenografia: Robert Rumas
choreografia: Nina Chyżna
projekcje wideo i światło: Artur Sienicki
kostiumy: Arek Ślesiński
opracowanie muzyczne: Agnieszka Błońska
asystentka reżyserki: Krystyna Bednarek
inspicjentka: Barbara Sadowska

Obsada:
Karolina Adamczyk, Klara Bielawka, Aleksandra Bożek, Arkadiusz Brykalski, Oksana Czerkaszyna (gościnnie), Natalia Łągiewczyk, Maria Robaszkiewicz